14 Şubat yaklaşırken telaşeli olmak hoş birşey aslında. Sevgiliye özel birşeyler hazırlama telaşı… Tıpkı “Yılbaşı Gecesi” gibi “Sevgililer Günü” de maalesef tüketimin tetiklendiği anlamsız bir hale dönüşüyor. Her türlü hizmetin ve sektöre yönelik eşyanın hediyenin fiyatı misli misli artıyor.

Hatırlıyorum da bir kere “kırmızı gül” aramıştım sevgililer gününde… 2 gün sonra yüzüne bakılmayacak güller “altın” değerindeydi. O da bulabilirseniz. Güzel bir yemek için yer ayırtırsınız bir bakmışsınız menü x2 fiyata sahip. Haydi bir gece şehir dışında bir otelde başbaşa geçirelim istersiniz otel fiyatları x2 katı.

İşin bir acı tarafı da çiftler de karşılıklı bir beklentiye girerler. “Acaba bana ne aldı?“… gibilerinden. Sevdiklerimizi düşünmek onlara hediye almak hatta güzel birşeyler olsun diye vakit harcamak çok hoş elbette. Herşey onlara feda olsun. Fakat kazıklanmak da hiç hoş değil doğrusu…

Nasıl çıkıcaz bu işin içinden?